Dla prawidłowego rozwoju, każdy organizm potrzebuje określonych ilości składników odżywczych, które dostarczane są z pożywieniem. Głównymi składnikami odżywczymi są białka, węglowodany, tłuszcze oraz mikro-, makroelementy i witaminy. Ich źródłem mogą być rozmaite produkty żywnościowe, których dobór zależy od preferencji właściciela oraz psa. Predyspozycje posiadane przez zwierzęta często są bardzo rozbieżne a tolerancja poszczególnych typów pokarmów bardzo osobnicza dlatego też dobór diety powinien mieć charakter indywidualny i osobniczy, dostosowany między innymi do wielkości rasy, jak i wieku psa oraz uwzględniający skłonności do nietolerancji czy ewentualnych alergii oraz stanów fizjologicznych (choroby, ciąża, tryb życia).
Wśród hodowców istnieją obecnie rozmaite trendy żywieniowe, posiadające swoich zwolenników jak i przeciwników. Opracowywane są wciąż nowe diety a wręcz filozofie oparte na ewolucyjnych przystosowaniach. Korzystając z licznych źródeł oraz doświadczenia hodowców postaramy się zestawić dla Państwa zakres wad oraz zalet poszczególnych form karmienia, gdyż jak wszystko w życiu, każda z nich ma swoje lepsze i gorsze strony. Uwzględniając rozmaite formy i metody w celu przybliżenia głównych nurtów żywieniowych, posłużyliśmy się w niniejszym artykule ich podziałem, opartym na typie stosowanych produktów.
ZALETY |
WADY
|
KARMY GOTOWEPolega na podawaniu gotowych, dostępnych w sklepach zoologicznych oraz marketach karm suchych, półwilgotnych oraz mokrych, oferowanych w puszkach oraz saszetkach. Niektóre rodzaje karm suchych mogą być podawane po zamoczeniu; odrębny typ stanowią karmy typu płatkowego, wymagające wcześniejszego namoczenia. Ze względu na jakość użytych do produkcji karmy składników stosuje się ogólny podział karm na:
Ważne, aby w wyborze karmy kierować się, jak przy wyborze każdego z poniżej opisanych sposobów, pewnymi zasadami: |
|
|
|
POSIŁKI GOTOWANEWielu właścicieli psów wychodzi z założenia, że podawanie suchej karmy to jak jedzenie przez człowieka wyłącznie sucharów lub hamburgerów, zatem samodzielnie przygotuje gotowane w domu posiłki. Sporządzane w ten sposób dania powinny zawierać trzy podstawowe grupy składników odżywczych: białka (mięso, ryby, podroby), węglowodany czyli tzw. – wypełniacze (ryż, płatki, makarony itp.) oraz warzywa i owoce (poza roślinami strączkowymi oraz częściami roślin szkodliwymi dla psów) w proporcjach – 1:1:1. Aby posiłki gotowane były w pełni wartościowe należy przestrzegać kilku podstawowych zasad ich przygotowywania: - najwartościowsze dla psa są gatunki mięs zawierające dużo tkanki łącznej i chrząstek a zatem mięso niższego gatunku, - jeśli pies nie jest alergikiem podajemy mu różne gatunki mięsa oraz ryby, - należy pamiętać, że posiłki powinny posiadać temperaturę pokojową. Nie wolno dawać psu jedzenia prosto z lodówki ani gorącego!, - nie podajemy kasz białych typu pęczak; węglowodany zapewniamy w postaci makaronów, ryżu kaszy gryczanej, - zwracamy uwagę aby produkty zbożowe nie były rozgotowane lub niedogotowane, - nie podajemy psu wywarów z mięs. |
|
|
|
POŻYWIENIE SUROWEŻywienie oparte na surowych produktach wynika z twierdzenia, że zarówno organizmy psów, jak i kotów są w efekcie zmian ewolucyjnych przystosowane do trawienia tego właśnie typu pokarmów, które były niegdyś jadane przez ich dzikich przodków. Wiernym odzwierciedleniem tego typu żywienia w warunkach domowych jest popularna w ostatnich latach dieta BARF („Biologicznie odpowiednie surowe jedzenie”) opracowana przez dr Billinghursta. - wykluczenie z niej artykułów zbożowych, które rozkładają się do cukrów powodując namnażanie drożdży oraz często są powodem alergii oraz problemów zdrowotnych, - stosujemy surowe artykuły w następujących proporcjach: artykuły pochodzenie roślinnego (15-20%), zwierzęcego (mięso i kości, podroby – 60%), podrobów (10%), dodatków (surowe jaja, algi, jogurt, twaróg, olej rybi itp. – 10%), owoce – 5%; proporcje te odzwierciedlają naturalne, spożywane w warunkach dzikich, - nie należy mieszać surowych składników z jedzeniem przetworzonym gdyż czas potrzebny do trawienia każdego ze składników jest odmienny, co powodować może zaburzenia trawienne, - warzywa i owoce przed podaniem muszą zostać zmiksowane z uwagi na to, że zwierzęta nie trawią ich w całości. Swoją konsystencją muszą one przypominać zawartość żołądka potencjalnie upolowanego przez psa zwierzęcia - z umiarem stosujemy warzywa pochodzenia kapustnego (kalafior, brokuł itp.), pikantne (chrzan, rzodkiew) i wzdymające, - jedzenie przygotowujemy tuż przed podaniem, - temperatura jedzenia powinna oscylować w wartościach "pokojowych”, - dbamy aby mięso było świeże, pochodziło ze zdrowych, najlepiej młodych zwierząt. Surowe kości podajemy pod kontrolą aby zapobiec ewentualnym zadławieniom; nie powinno się podawać kości gotowanych, bardzo twardych lub od zwierząt starych. W przypadku szczeniąt lub seniorów i psów chorych, podawanie dużej ilości surowych kości może prowadzić do zaparć, którym zapobiec można poprzez wcześniejsze mielenie kości lub zastąpienie ich suplementami wapniowymi. Innym typem diety opartej na surowym pożywieniu jest – PREY MODEL. Sposób ten naśladuje, podobnie jak BARF, proporcje diety zwierząt drapieżnych lecz poprzez karmienie ich całymi tuszkami (drobiu, królików itp.) – wraz z kośćmi i podrobami znajdującymi się w ich wnętrzu. Czasami włączane jest mięso innych zwierząt oraz oleje roślinne oraz pochodzenia rybnego. |
|
|
|
ŻYWIENIE MIESZANEJest dość często stosowanym sposobem, polegającym na łączeniu powyżej opisanych form. Karma sucha jest np. podawana na zmianę z jedzeniem gotowanym lub surowym. Technika ta jest o tyle szeroko stosowana co i szeroko krytykowana; ma licznych przeciwników, najczęściej wśród zwolenników konkretnej diety. Z drugiej zaś strony, jest z powodzeniem stosowana przez hodowców i przy zachowaniu racjonalnych proporcji oraz przestrzeganiu pewnych zasad, cieszy się popularnością. Dieta ta wymaga zbilansowania oraz przestrzegania zalecanych proporcji podawanych produktów. Zasadniczym zaleceniem lekarzy weterynarii jest unikanie łączenia gotowej karmy z surowymi dodatkami gdyż proces trawienia każdego ze składników przebiega w innym przedziale czasowym i wymaga innych enzymów trawiennych. U niektórych zwierząt może to powodować problemy gastryczne zatem jeśli planujemy ten typ diety u naszego psa, wskazane jest przyzwyczajanie go od wieku szczenięcego do takiej formy żywienia. Wskazane jest aby posiłki były oddzielone kilkugodzinną przerwą; np. jeden posiłek (poranny) stanowiło surowe jedzenie zaś wieczorny – sucha karma. |
|
|
|
Niezależnie jednakże od wybranego i preferowanego sposobu żywienia, konieczne jest przestrzeganie kilku żelaznych zasad, uniwersalnych dla każdej z tych form: